Zaman temelde interdisipliner bir çalışma alanıdır. Sayısız felsefi, bilimsel ve sanatsal uğraş zamanı tanımlar, araştırır ve kullanır. Lucretius sonsuz zamanı, Einstein kozmik zamanı ve Proust da kayıp zamanı odağına yerleştirir. Günlük yaşamın ayrılmaz bir parçası olagelmiş, hatta sıklıkla ölüm ötesi bir anlam kazanmıştır. Bu bağlamda, halk masallarında zamanın “evveli”, pek çok dinde ise “ahiri” anlatılır. “Şu an” ise her yerde karşımıza çıkar. Sinemada zamanda yolculuk, insan doğasında biyolojik zaman, okültizmde astral seyahat gibi birbiriyle hiç ortak paydası bulunmayan, bir dizi farklı içerik kazanır. Özellikle dilde uzun bir yolculuğun ardından günümüze ulaşır. Bu bağlamda birçok tamlamada karşımıza çıkar: “Gül zamanı”yla mevsimsel bir tınıya, “yaşlılık zamanı”yla biyolojik bir vurguya, “antik zaman”la tarihsel bir çağa dönüşür. Onlarca fiile zarf olarak eklenir: “Zamanla” iyileşiliyorsa hastalıktan, bir sürecin kendisi; “zamansız” geliniyorsa bir yere, uygunsuzluğun ifadesi; “zamanında” başlanılıyorsa bir işe yerindeliğin belirtisi anlamlarında kullanılır. Özcan Garan da doktora tezinden ürettiği “Kutsal Zamanın İzinde” isimli bu çalışmayla okuyucularını gömülü teori yapılandırması deseninin sağladığı olanaklar eşliğinde ülkemizde neredeyse hiç çalışılmamış bir alana, zaman sosyolojisine dair bir yolculuğa çıkartıyor. Saha çalışması tamamlandığında kutsal zamana ilişkin kuramsallaştırmanın yanı sıra yeni kavramları da beraberinde getiren tez sürecinin küresel salgınla birleştiği noktada hangi açılımları beraberinde getirdiğine gelin birlikte tanık olalım.